| 978-84-8302-933-6 | Título |
Relatos mariñeiros | |
|||
 | Autores | Neira Vilas, Xosé | ||||
| Editorial | Edicións Xerais de Galicia, S.A. | Nº edición | 1 | Año | Mar/2003 | |
| Colección | Narrativa | Nº colección | 0 | Páginas | 127 | |
| Materias |
Narrativa galega |
Encuadernación | Rústica | |||
| Largo | 22 | Ancho | 14 | |||
| Idioma | Galego | |||||
| Estado |
 Sin stock, podemos pedirlo |
P.V.P. |
17,50 | |||
| Reseña del libro |
| Relatos mariñeiros componse dunha vintena de narracións curtas que teñen como referencia e inspiración a comunidade de pescadores galegos das Mariñas, asentados na Habana durante os anos trinta, corenta e cincuenta do seculo XX. Vinte historias de mariñeiros e emigrantes galegos no Golfo que reconstrúen vidas anónimas penduradas dun fío, fuxindo dos feros ciclóns e doutras situacións arrepiantes; vidas ancoradas na saudade da terra e das xentes que abandonaron. Relatos de vidas de mariñeiros artistas como o Leandro, o corpudo gaiteiro que levaba todo un país no fol, o Mariano que tocaba o saxofón, o Xan o Cativo, moi mañoso no seu vello acordeón, ou o Santiago, que co seu lapis de cores retrataba a cada un dos compañeiros de tripulación. Mariñeiros namorados e comprometidos como o Daniel, aquel mozote de Camariñas que nunca esquecerá a súa namorada primeira; o Xaquín, o vello pescador da Malata que sentía polo mar unha mestura de amor e xenreira; o negro Eliseo, un Goliat antillano que cos galegos da Casa Branca aprendeu a fala nosa; ou o Xoán Barreiro, dirixente do Sindicato de Viveiristas que promoveu os setes meses de folga do ano trinta e un…Relatos mariñeiros, pola súa complexa e premeditada brevidade, pola súa prosa cristalina, polo seu esforzo de destilación léxica, e pola construcción dunhas tramas enchidas de emoción, apoiadas nas ilustracións narrativas de Xaquín Marín, constitúe unha das máis valiosas achegas dun dos clásicos vivos da literatura galega. |
| Bio-bibliografía del autor | |
| Xosé Neira Vilas (Gres, Val do Ulla, 1928), escritor e membro da Real Academia Galega, Doutor Honoris Causa polas Universidades da Coruña e da Habana e un dos autores clásicos vivos da literatura galega. Dende que en 1961 publicou Memorias dun neno labrego, pasou grande parte da súa vida fóra de Galicia: nos anos cincuenta en Buenos Aires, vencellado ás actividades culturais e patrióticas promovidas polos exilados republicanos; dende 1961 a finais dos oitenta, en Cuba, onde fundou e dirixiu a Sección Galega do Instituto de Literatura e Lingüística, e onde traballou como redactor xefe da revista infantil Zunzún. Na actualidade, reside na casa natal de Gres, convertida en sede da fundación que leva o seu nome. A súa extensa obra abrangue a prosa narrativa: Xente no rodicio (1965), Camiño bretemoso (1967), Historias de emigrantes (1968), A muller de ferro (1969), Remuíño de sombras (1973), Aqueles anos do Moncho (1977, Xerais 1989), Querido Tomás (1981), Tempo novo (1987), Papeis (1992), O home de pau (Xerais 1999) e Relatos mariñeiros (Xerais 2003); a narrativa infantil: Cartas a Lelo (1971), De cando o Suso foi carteiro (1988), Chegan forasteiros (1993); a poesía: con títulos como Inquedo latexar (1969) ou Poesía recadada (1994); as lembranzas: Lar (1974), Nai (1980), Pan (1986); e outros textos de investigación ou testemuña como a serie Memoria da emigración (tres volumes, dos anos 90), Crónicas Galegas de América (tres volumes, 2000-2002), O sarillo do tempo (Xerais 2004) e Xentes e camiños (Xerais 2005). É coautor xunto coa súa dona, Anisia Miranda, do poemario para nenos Cantarolas (Xerais 1995). Unha selección dos seus relatos, publicados entre 1965 e 1986, foi recollida no volume Contos de tres mundos (Xerais, 1995). Vinte anos retornando (Xerais 2006) é a súa primeira entrega memorialística |  |
