978-84-8302-129-3 Título
 Un xogo de apócrifos  
Autores Caneiro Pérez, Xosé Carlos           
Editorial Edicións Xerais de Galicia, S.A.  Nº edición    Año   
Colección    Nº colección  0  Páginas  372 
 
Materias



 Narrativa galega


 Encuadernación   
Largo  21  Ancho  13 
Idioma  Galego 
Estado
 Sin stock, podemos pedirlo
Sin stock, podemos pedirlo		   P.V.P. 
 		    21,80
 
 
Reseña del libro
Un xogo de apócrifos é unha estensa narración de catrocentas páxinas -lonxitude pouco frecuente na narrativa galega actual- que ten por fío conductor a historia de Silesio Braun, un escritor internado nun sanatorio psiquiátrico que leva toda a vida intentando rematar a súa primeira novela. Certo día recibe un regalo: os contos escritos por un home que llos concede para que poda editalos como propios. Reescríbeos e suplanta, diante da persoa que o coida, unha monxa chamada Berta, e os seus achegados, ó autor do libro.Hai nesta novela dous planos, tan independentes como empastados: os trinta e seis contos e as anotacións do propio Silesio Braun (un caderno de bitácora no que se confuden tamén os parágrafos desa pretendida novela sobre a figura de Bach que nunca consegue rematar). En cada un dos capítulos da novela hai a presencia doutras tantas citas apócrifas que serven de xustificación e exaltación da mentira, de xustificación da falsedade, de xustificación, en definitiva, da literatura. Ideas básicas da novela son, pois, amor, esperanza, existencia e fracaso. 
 
Bio-bibliografía del autor
Xosé Carlos Caneiro (Verín, 1963). Licenciado en Filoloxía Hispánica e Xeografía e Historia. Coordinador e profesor do Centro de Adultos de Radio ECCA en Verín. Presidente da Asociación Cultural de Monterrei. Membro do consello de redacción da revista A Tempo. Colaborou en estudios ou propostas didácticas sobre lingua e literatura: Antoloxía da Literatura Galega; Letras Galegas; Unha semana e media de teatro.
Como poeta publicou os libros: Da túa ausencia (1991), Premio Celso Emilio Ferreiro de poesía; Estación Sur (1994), Premio Cidade de Ourense de poesía, 1992; A valgada triste do amor (1997), premio Johán Carballeira; e ¿Aínda soñas con piratas? (1999).
A súa obra narrativa, traducida parcialmente ao castelán, recibiu numerosos recoñecementos. Iniciouna con O infortunio da soidade (Xerais 1992), Premio Xerais de novela; á que seguiron Un xogo de apócrifos (Xerais 1997), novela, Premio Torrente Ballester; Talvez melancolía (1999), novela, Premio García Barros; Os séculos da lúa (1999), novela; Ébora (Xerais 2000), novela, premios Blanco Amor e Eixo Atlántico; e A rosa de Borges (2000), Premio Vicente Risco de narrativa fantástica. Tamén publicou «Bette Davis, por favor» Premio Breogán, relato incluído no libro Loias, lucérnulas e outras historias no fío de Monterrei (1995), o libro de relatos Triloxía dos tristes (2001) e o relato "Tombstone Blues" publicado en Materia prima (Xerais 2002). Os seus artigos e ensaios están recompilados no volume O buscador de nada (1991).