978-84-376-3903-1 Título
 La mujer española y otros escritos  
Autores Pardo Bazán, Emilia, Condesa De           
Editorial Ediciones Cátedra, S.A.  Nº edición  01  Año  Oct/2018
Colección    Nº colección    Páginas  336 
 
Materias



 Pensamiento


 Encuadernación  Rústica 
Largo  210  Ancho  140 
Idioma  Castellano 
Estado
 Sin stock, podemos pedirlo
Sin stock, podemos pedirlo		   P.V.P. 
 		    19,50
 
 
Reseña del libro
Esta selección de textos de Emilia Pardo Bazán constituye un testimonio incomparable de las diferencias que existían entre los hombres y las mujeres a fi­­na­les del siglo XIX, y una ocasión única para acercarse a la obra y la ideología de esta escritora española. Observadora inteligente y audaz, doña Emilia fue testigo excepcional de una sociedad que recelaba de cualquier intento que hiciera una mujer por escapar de su papel preestablecido, y logró ella misma salirse de él para triunfar en una actividad que se consideraba de los hombres. Su denuncia no es victimista ni se centra exclusivamente en las mujeres, sino que plantea las diferentes vías y expectativas que la sociedad les ofrece para desarrollar su persona­lidad, y las exigencias que gravitan sobre cada sexo. Todo ello unido al estilo accesible y ameno con que escribe, hace que la lectura de estos textos se convierta en motivo de verdadero disfrute. 
 
Bio-bibliografía del autor
EMILIA PARDO BAZAN nace en 1851 na Coruña, cidade na que transcorren moitas das súas narracións. Pertenceu a unha familia acomodada que lle permitiu levar a cabo algúns dos seus anceios de instrucción, aínda que, debido ao seu xénero, tivo que ser unha autodidacta, dada a imposibilidade das mulleres da súa época de poderen realizar estudios académicos: ``Apenas pueden los hombres formarse una idea de lo dificil que es para la mujer adquirir cultura autodidacta y llenar los claros de su educación.´´ Consciente disto, dedicou parte da súa vida ao empeño de conseguir unha mellor educación para as mulleres e á creación da Biblioteca de la Mujer.
A súa afección á lectura víñalle de nena, cando pasaba horas na biblioteca do seu pai. Logo reclama un profesor de latín para substituír o de piano, que era o que tiña que aprender, para adornar os salóns, unha señorita do seu tempo. Das súas lecturas proveñen os temperáns escritos.
Casa aos dezasete anos co fidalgo conservador Xosé Quiroga. Trasládase a Madrid, ingresa nos círculos culturais e literarios da época e, así mesmo, fai diversas viaxes ao estranxeiro. É a principal introductora en España de novas correntes literarias europeas e, sobre todo, do naturalismo do francés Émile Zola, que mostra dun xeito descarnado a realidade. Isto incrementaría a súa sona de escritora escandalosa e inmoral, de muller que criticaba a moral sexual da época e a súa hipocrisía. O seu bo facer literario quedou patente en magníficas novelas, algunhas delas reflicten a vida rural galega do seu tempo e as mesquindades da fidalguía no seu declinar, como Los pazos de Ulloa ou La madre naturaleza, e en máis de cincocentos contos e obras de teatro.
Ten tres fillos, nun matrimonio que remata en divorcio, dada a súa inqueda personalidade. Enfróntase con valentía a unha sociedade intolerante coas mulleres. Unha das súas teimas, ao igual que a ilustrada Concepción Arenal, foi a educación das mulleres e a súa formación intelectual, consciente de que unha das principais causas da posición inferior das mulleres radica na ignorancia que lle impón o sistema patriarcal. Nunha conferencia para o Congreso Pedagóxico en 1892 afirma: ``La mujer se ahoga, presa en las estrechas mallas de una red moral, menuda, menuda... Falta el soplo de lo ideal, la línea grandiosa, la majestad, la dignidad, el brío.´´