978-84-95622-19-8 Título
 Os Pazos de Ulloa  
Autores Pardo Bazán, Emilia, Condesa De           
Editorial Editorial Toxosoutos S. L.  Nº edición  1  Año   
Colección  Trasmontes  Nº colección  2  Páginas  274 
 
Materias



 Galego


 Encuadernación   
Largo  17  Ancho  11 
Idioma  Galego 
Estado
 Sin stock, podemos pedirlo
Sin stock, podemos pedirlo		   P.V.P. 
 		    9,00
 
 
Reseña del libro
 
 
Bio-bibliografía del autor
EMILIA PARDO BAZAN nace en 1851 na Coruña, cidade na que transcorren moitas das súas narracións. Pertenceu a unha familia acomodada que lle permitiu levar a cabo algúns dos seus anceios de instrucción, aínda que, debido ao seu xénero, tivo que ser unha autodidacta, dada a imposibilidade das mulleres da súa época de poderen realizar estudios académicos: ``Apenas pueden los hombres formarse una idea de lo dificil que es para la mujer adquirir cultura autodidacta y llenar los claros de su educación.´´ Consciente disto, dedicou parte da súa vida ao empeño de conseguir unha mellor educación para as mulleres e á creación da Biblioteca de la Mujer.
A súa afección á lectura víñalle de nena, cando pasaba horas na biblioteca do seu pai. Logo reclama un profesor de latín para substituír o de piano, que era o que tiña que aprender, para adornar os salóns, unha señorita do seu tempo. Das súas lecturas proveñen os temperáns escritos.
Casa aos dezasete anos co fidalgo conservador Xosé Quiroga. Trasládase a Madrid, ingresa nos círculos culturais e literarios da época e, así mesmo, fai diversas viaxes ao estranxeiro. É a principal introductora en España de novas correntes literarias europeas e, sobre todo, do naturalismo do francés Émile Zola, que mostra dun xeito descarnado a realidade. Isto incrementaría a súa sona de escritora escandalosa e inmoral, de muller que criticaba a moral sexual da época e a súa hipocrisía. O seu bo facer literario quedou patente en magníficas novelas, algunhas delas reflicten a vida rural galega do seu tempo e as mesquindades da fidalguía no seu declinar, como Los pazos de Ulloa ou La madre naturaleza, e en máis de cincocentos contos e obras de teatro.
Ten tres fillos, nun matrimonio que remata en divorcio, dada a súa inqueda personalidade. Enfróntase con valentía a unha sociedade intolerante coas mulleres. Unha das súas teimas, ao igual que a ilustrada Concepción Arenal, foi a educación das mulleres e a súa formación intelectual, consciente de que unha das principais causas da posición inferior das mulleres radica na ignorancia que lle impón o sistema patriarcal. Nunha conferencia para o Congreso Pedagóxico en 1892 afirma: ``La mujer se ahoga, presa en las estrechas mallas de una red moral, menuda, menuda... Falta el soplo de lo ideal, la línea grandiosa, la majestad, la dignidad, el brío.´´