| Manuel María (Outeiro de Rei 1929, A Coruña 2004) foi autor dunha inmensa obra literaria, que abrangue a poesía, o teatro, a narrativa e o ensaio. En 1942 trasladouse a Lugo para estudar o bacharelato e aquí comezou a súa precoz carreira literaria participando, á idade de 20 anos, no ciclo de conferencias “Jóvenes valores lucenses”. Esta primeira conferencia serviulle para coñecer aos integrantes da tertulia do café Méndez Núñez (Pimentel, Fole, Rof Codina...) que o poñerán en contacto coa realidade galega, tanto interior como do exilio. Nesta primeira etapa da súa vida, publica o primeiro poemario dun poeta da nova xeración, Muiñeiro de brétemas (1950), co que se inaugura a denominada “Escola da Tebra”. Manuel María é autor dunha estensa obra dramática. Entre as súas pezas publicadas podemos sinalar: Auto do taberneiro (1957), Auto do labrego (1961), Auto do mariñeiro (1961), Barriga verde (1968), Aventuras e desventuras dunha espiña de toxo, chamada Berenguela (1979), Auto do Maio esmaiolado (1982), Abril de lume e ferro (1989), Unha vez, foi o trebón (1992) e Farsa de Bululú (1992, IGAEM / Xerais 2006). |
 |
